Uiltje en de nootjes
Auteur: Pierre Winters
Illustrator: Greet Bosschaert
Jaar: 2010
In het boek Uiltje en de nootjes speelt Uiltje in het begin van het verhaal met zijn vriendjes in het bos.
Als Haas bij een stapel
hazelnootjes terechtkomt, vindt Vos dat ze die eerlijk moeten delen. Hij
legt mooi uit hoe dat moet, maar toch krijgt Uiltje meer nootjes dan de
anderen.
Vormelijk valt de mooie, stevige
kaft meteen op. De titel is weergegeven in de kleuren van het bos. De tekening eronder
wekt beslist nieuwsgierigheid op. In het boek zijn er geen speciale effecten
weergegeven.
De illustraties zijn
gedetailleerd en sfeerscheppend. Zo spat de gezelligheid eraf wanneer Haas valt
en alle vriendjes staan vliegensvlug rond hem. De prenten tonen veel meer dan
er in de tekst staat en geven door allerlei leuke details een meerwaarde aan
het verhaal. Sommige prenten zijn ook grappig, doordat ze goed weergeven hoe
grappig iedereen Uil vindt. De illustrator gebruikt potlood en aquarel en zowel
primaire als secundaire kleuren om het verhaal te verbeelden. Omkadering is er
niet en de contouren rond de dieren zijn opvallend. Er zijn geen contouren op
de bomen op de achtergrond.
Naast de vorm van het boek,
kunnen we ook de inhoud bekijken. De thematiek (delen, gulzigheid, dieren) is
herkenbaar voor oudere kleuters. De boodschap is mooi verpakt maar komt toch
duidelijk over: als je niet deelt, kan het zijn dat je aan het einde van de dag
geen vrienden meer over hebt. Het duurt even voor het hoofdpersonage Uiltje dit
doorheeft, dus kunnen we spreken van een “round character.”
Veel aanwijzingen over het kader
waarin het verhaal zich afspeelt, zijn er genoeg. Het verhaal speelt zich af in
het bos en speelt zich enkel daar af. Dit wordt in de eerste zin van het
verhaal vermeld en is ook duidelijk in de prenten. Er worden doorheen het
verhaal geen tijdssprongen gemaakt. Zo blijft de structuur van het verhaal heel
duidelijk.
Een alwetende verteller schetst
in de aanvang hoe snel de Haas is, hoe goed Eekhoorn haar wel kan verstoppen…
als breuk hoe Haas valt en de nootjes vindt. De vraag rijst hoe ze die moeten
verdelen. Iedereen weet wel iets hoe ze dit zouden moeten doen. Het slot waarin
Uiltje geen zin meer heeft om te spelen en naar huis vliegt, zorgt voor een
niet zo happy end.
De taal in dit boek lijkt qua
woordkeuze geschikt voor kinderen van de tweede of derde kleuterklas. Voor hen
is er een evenwicht tussen begrijpelijke taal en verrijkende taal. Door de
prenten zin de nieuwe woorden gemakkelijk te verduidelijken. Herhaling is er
niet, wel afwisseling in de zinsbouw en afwisseling tussen beschrijvingen en
dialogen.
De details op de prenten, de
thematiek, de evolutie van het hoofdpersonage en de taal maken duidelijk dat
dit een verhaal is voor oudere kleuters. Uiltje en de nootjes is een boek met
vele troeven! De mooie, gedetailleerde prenten en de grappige aanpak van een
ernstige boodschap zijn beslist vier boeken waard
In deze reeks is ook nog verschenen: Uiltje is verliefd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten